امروزه برای بیشتر روشهای پیشرفته تثبیت خاک، تکیه بر سیستم محصور کردن خاک مانند استفاده از ژئوسل، میتواند راهگشای بسیاری از مسائل چالش برانگیز تثبیت خاک باشد. ژئوسل محصول پلیمری سه بعدی و نفوذپذیر است که دارای ساختار شبکهای بصورت لانه زنبوری است. این سلولها در میان خود دارای فضایی خالی میباشند که این فضا میتواند توسط مصالح طبیعی مانند خاک، سنگ و یا مواد پلیمری مانند فوم پر شوند. هنگامی که این
ژئوتکستایلها منسوجات متخلخل و نفوذپذیری هستند که از الیاف پلیمری ساخته میشوند. ژئوتکستایلها ابتدا در ارتباط با کاربردهای فرسایش مطرح و بعنوان جایگزینی برای فیلترهای شنی ساخته شدند. بنابراین نام اولیه برای ژئوتکستایلها پارچههای فیلتری (filter fabric) بود. در ساخت ژئوتکستایلها بیشتر از پلی پروپیلن (PP) یا پلی استر (PET) استفاده میشود ولی ممکن است پلیمرهای دیگری نظیر پلی اتیلن PE و پلی آمید نی
به طور معمول، در احداث خطوط راه آهن بهره گیری از شیوه های معمول، هزینه و مدت زمان ساخت بسیار بالا است، بنابراین این راه حل های مقرون به صرفه نمی باشند. اما ژئوسل با ارائه یک شبکه سبک، پایدار و با ویژگی تسلیح کنندگی خود به افزایش مقاومت و تثبت خاک کمک می نماید. از دیگر مزایای ژئوسل می توان به افزایش سرعت ساخت و کاهش نیازهای تعمیر و نگهداری اشاره نمود.
استفاده از تکنولوژی ژئوسل در احداث خطوط راه
راهها جزء شبکه های حیاتی یک کشور هستند و در صورت تخریب آنها اختلال محسوسی در شهرها به وجود می آید. سالانه هزینه های هنگفتی برای بازسازی آسفالت در کشور در نظر گرفته میشود که علاوه بر هزینه های مربوطه زمان زیادی هم موجب اختلال در راهها میشود. به همین دلیل مهندسان و متخصصان همیشه در فکر تولید مصالحی بودند که عمر آسفالت را افزایش دهند. این تحقیقات موجب به کارگیری فن آوری نوینی با نام ژئوتکستایل شد. با